De Dokter: volgende week op de mat

“Mijn huisartsenpraktijk zit in een rijtjeshuis in Zoetermeer. De buurvrouw heeft de sleutel, handig voor als ik die een keer vergeten ben. Interessant dat de huisarts uit Binnenkijken ook in een woonhuis zit. Als ik mijn praktijk toekomstbestendig wil houden, moet ik hier eigenlijk weg. Patiënten moeten de trap op. Tien jaar geleden begon ik met 27 ouderen, inmiddels zijn dat er 170. Een patiënt die slecht ter been is, zie ik in de onderzoekskamer. Of we ruilen onderling van kamer.

Voor het opleiden van een doktersassistent, zoals in het gelijknamige artikel, heb ik geen plek. Wel ben ik huisartsopleider. Daarin heb ik een voorbeeldfunctie als praktijkhouder, lees ik in een ander artikel. Alle zeven huisartsen in opleiding hebben gezien hoe hoog mijn werkdruk is met de veelheid aan taakjes, mailtjes, een contract hier en een verplichte cursus daar. Maar ze zien ook het kruis in de agenda voor de uitreiking van een tafeldiploma. Twee van de drie nu praktiserend huisartsen zijn inmiddels bezig met hun eigen praktijk.

Verbaasd las ik over het verwijzen naar digitale gezondheidsapps. Dat doe ik allang! Maar patiënten met kanker schrijf ik geen app voor. Die bel ik om de paar maanden. Onder de streep leveren die telefoontjes ons veel op: je bent de vraag voor. En dit contact is veel leuker dan een e-consult. Als ik hier de wijk uit fiets, zwaaien veel bekenden me toe. Dan ben ik net Maxima op de fiets.”