De Dokter: nieuwe editie op de mat

In deze editie lees ik over LHV-ambassadeurs, dat kende ik nog niet. Huisartsen vinden allemaal wat anders. Goed dat deze functies er zijn, om uniformer en sterker te staan als vereniging. Of het iets voor mij is? Wie weet, op termijn, ik ben wel een regelneef.

Ik wil in ieder geval graag praktijkhouder worden. Niet omdat het zaligmakend is, maar een eigen bedrijf, met een paar andere leuke huisartsen, dat lijkt me wel wat. Ik wil me ook verdiepen in straatzorg en andere kwetsbare groepen. Dat is zoeken, hoe ga ik dat doen. In Hengelo zit ik in de klankbordgroep voor een nieuwe huisartsenpraktijk, zo maak ik het proces van de praktijkstart alvast van dichtbij mee.

In mijn regio wordt goed nagedacht over hoe we de huisartsenzorg in de toekomst gaan neerzetten. Het artikel over structureel contact met de gemeente bevestigt wat ik hier lokaal hoor: je hebt elkaar hard nodig.

Zelf heb ik eerst ruim 7 jaar als SEH-arts gewerkt, voordat ik met de huisartsenopleiding startte. De huisarts uit het praktijkverhaal nam de praktijk van haar vader over, ze is de vierde generatie. Ze omschrijft hoe het vak zich blijft ontwikkelen: van solist naar duopraktijk, de rol in de gemeenschap. Haar overgrootvader deed zijn visites per koets, dat geeft wel een soort relativiteit aan de dingen die we doen. Alles verandert en dat vind ik een heel geruststellend gevoel.