Spring naar content

Focus op medisch domein in Enter

Voor sociale vraagstukken zijn patiënten beter af bij een andere hulpverlener, huisarts Ingmar Waardenburg richt zich echt op het medische vlak. Patiënten kunnen bij hem altijd dezelfde dag terecht.

Wat is jullie oplossing?

“Vijf jaar geleden heb ik deze dorpspraktijk overgenomen en meteen wat veranderingen doorgevoerd. Mijn voorganger werkte nog met groene kaarten, deed nog heel lang zelf de bevallingen en legde regelmatig sociale visites af. Ik heb eerst de praktijk volledig gemoderniseerd. Qua werkwijze ligt bij mij de focus duidelijk op het medische vlak, minder op het sociale. Een goede arts zijn, dat is mijn vak.

Voor sociale vraagstukken zijn mensen beter af bij een andere hulpverlener. Doordat we daar in onze praktijk heel duidelijk over zijn, is het voor patiënten helder waar wij wel en waar wij niet van zijn. Dat brengt rust. Ik kan mijn 2.000 patiënten prima in vier dagen bedienen.

Dat betekent niet dat ik geen empathie heb voor mijn patiënten. Voor mensen met psychische problemen, vermoeidheids- en hoofdpijnklachten neem ik veel tijd, zodat ik hen gericht kan doorverwijzen. Juist doordat ik tijd heb, kunnen patiënten naast hun medische problemen ook hun hart luchten over andere zaken, maar die liggen niet in mijn beïnvloedingssfeer.

Soms zegt een patiënt tegen mij: ik had u wel even verwacht na mijn ziekenhuisopname. Dan zeg ik: ‘Goed dat u dat ter sprake brengt, maar als u wilt dat ik langskom, bel dan met de assistente. Dan kom ik direct.’ Ik bezoek niet standaard alle patiënten na een ziekenhuisopname. Dat zie ik niet als mijn taak. Ik doe heus wel eens een sociale visite, maar dan als mens en uit medeleven.”

Minder sociale taken, terug naar het medisch domein

Wat levert die oplossing op?

“Voor patiënten was het wel even wennen. Ze merken dat ik minder sociaal ben dan de vorige huisarts. Misschien zijn er patiënten naar een andere huisarts overgestapt, maar ik denk niet veel meer dan normaal bij een praktijkovername. De patiënten die zijn gebleven, zijn heel tevreden. Als iemand belt voor een afspraak, kan hij altijd diezelfde dag bij mij terecht.

Wij werken snel en efficiënt, het spreekuur loopt niet uit, we zijn goed in diagnostiek en als het nodig is, wordt er vlot doorgepakt. Het komt ook voor dat ik zelf voor korte tijd achter de telefoon ga zitten, zodat mijn assistente andere dingen kan doen. Als klein en overzichtelijk team werken we goed samen, hebben we veel plezier in het werk en weinig last van stress en tijdsdruk. Om vijf uur sluiten wij de praktijk, het werk is klaar en iedereen gaat ontspannen naar huis.”

Zijn er uitdagingen of dingen die beter kunnen?

“Er zijn mensen die mijn zakelijkheid als een tekort aan betrokkenheid en empathie zien. Ik denk dat patiënten ondertussen weten dat ik heel betrokken kan zijn, maar uiteindelijk alleen verantwoordelijkheid neem voor de medische toestand. Ik vind het een uitdaging om mijn visie met collega’s te bepreken, omdat de meesten zo anders in het vak staan. Ik zie dat veel collega’s het niet redden op de manier waarop ze het nu doen, terwijl ik het zelf makkelijk red in vier dagen. Het feit dat ik een wat andere taakopvatting heb, maakt het soms moeilijk om met anderen over het vak te communiceren. Daar zit mijn uitdaging, want als solist moet je natuurlijk met collega’s samenwerken om de patiënten continuïteit van zorg te bieden.”

Is dit een structurele oplossing, ook financieel?

“We moeten trots zijn op de situatie in Nederland waarin de huisarts een kundige, goed bereikbare eerstelijnsarts is. Dat moeten we zo houden. Je kunt niet van een huisarts verwachten dat hij ruim de tijd heeft voor sociale problematiek, maar ondertussen ook verantwoordelijk is voor de acute zorg aan patiënten. Dat gaat niet samen. Deze beperking in taakopvatting geeft ons bovendien de mogelijkheid om meer patiënten te bedienen. Ik denk dat we als huisartsen terug moeten naar het medische domein en onze medische kerntaken.”

Vanuit de LHV

Basistaken